TEMA’DA NELER OLUYOR?

TEMA Vakfı Eskişehir Temsilcisi Halil Güngör ile yaptığımız röportajda kendisinin neden ayrılmak istediğini sorduk. Güngör ise bayrağı kendisinin teslim etmek istediğini dile getirdi. Genel merkeze ise sitemini dile getirdi.
Neden görevi bırakıyorsunuz?
Bakınız ben yıllar öncesi başladığım meslek hayatımda 48’inci yılımı yaşıyorum.  Sarıcakaya’da birkaç dönüm arazi alıp burada vaktimi geçirmek istedim. Bunca yıl içinde bir ev sahibi ve orta halli bir otomobil sahibi olmuştum. Şimdi ise böyle bir yer alarak torunuma bir şeyler bırakmak istedim. 20 yıllık TEMA gönüllüsü, temsilcisi olarak çalıştım. Vaktimin bir kısmını bu yere harcarken burayı da gönüllülerimizden güvendiğim bir isme emanet etmek istedim. Emekliliğimi istedim. Ancak her şey istediğiniz gibi olmuyor maalesef.
Sizden sonra temsilci kim olacak?
Genel merkeze bildirdik emeklilik talebimizi. Burada ki yöneticilerimiz, “Sen ne dersen o olur.” Dendi. Bunun ardından 15 – 20 kişi temsilcilik için aday olmuş. Yönetimdeki arkadaşlarım ile görüşerek bir isim önerdim. Arkadaşlarımda önerdiğim isme saygı gösterdiler. Ben de bir öğretmen arkadaşımız olan Nadir Erdem beyi gösterdim. Fakat genel merkez adını sanını duymadığım, bizim adresimizi bilmeyen birini atadı. Ben isterdim ki, genel merkezdeki arkadaşlarım bu arkadaşı arayıp, ‘buraya bir gidip bakın, görüşün tanışın, oradakileri tanıyın.’demelerini. Bunu dahi yapmadılar. Bu arkadaş çok aranan biri olabilir, hep söylerim bu bir bayrak yarışı. Bayrağı taşıması için birinin de bu işleri bilmesi lazım. İsterim ki bu arkadaş inşallah çok çalışkandır, çok iyidir, çok başarılıdır. Bakınız birlikte çalışmaya başladığım arkadaşların bir kısmı vefat etti. Bir kısmı ise rahatsızlıkları nedeni ile gelemiyorlar. Önerdiğim arkadaşım ise 12 senedir burası için uğraş veriyordu. Vefa denilen bir şey var. Akşam teğmen yatılıp sabah general kalkılmaz. Ben çalışma hayatım boyunca kademe kademe göreve getirildim. Ben Toprak Su İşleri’nde çalışırken adım adım yükseldim. Ama bakıyorsunuz ki, iki tane sokak politikacısını arkasına alan sabah general olarak kalktı.
Bu duruma üzülüyor musunuz?
Ben 1964 yılından bu yana toprak ilmi ile uğraşıyorum. Bakın binamızın kapısında ‘yoktan, yonga ile yapılmıştır’ yazar. Sağ olsunlar geldiler, tören yaptılar, mutlu oldum ve huzurluydum. Çünkü benden sonrakilere gönül rahatlığı ile devredebileceğim diye. Gönüllü dostlarım birkaç gün önce toplandılar, buraya gelip telefonlara bakanlar tek tek anahtarlarını teslim ettiler ve gittiler. Böyle mi olmalıydı yani? Benlik bir şey yok. Ben gönül rızam ile bıraktım ama buranın gönüllüleri adına üzüntülüyüm. Gelecek arkadaş muhakkak ki değerlidir, fakat birde buraya değer veren, emek veren insanlar var unutulmamalı. Vefa borcumuz var. Burada ben yok, biz var. Biz iki elin bir sesi olduk her zaman.
TEMA gönüllülüğünüzü sonlandıracak mısınız?
Ben buraya 1996 yılında atandığımda elimde bir kağıt parçası vardı. Ne kağıt var, ne kitap var, ne kalem var. Oralardan buralara geldik. Eskişehir’de 24 bin gönüllüyü aştık. İlin nüfusuna göre oranlandığına en fazla gönüllüsü olan il olduk. Yaptığımız faaliyetler açısından en etkin illerden birisiyiz diyebilirim. Bana soruyorlar, ‘ayrılacak mısınız?’ diye. Ben bir kez daha söylüyorum, benim gönlümden alamazsınız bunu. Biz TEMA gönüllüsüyüz, ölünceye kadar da gönül bağımız devam edecek. Biz istiyoruz ki toprak erken ölmesin. Bunca gayretimiz, bunca çabamız ondandır. Hepimiz öleceğiz. Ben 72 yaşındayım. TÜİK verilerine göre ortalama bir erkek ömrü 74,5 olarak tespit edilmiş. Allah bilir ne kadar yaşayacağımı.
Hiç engellemelerle karşılaştınız mı?
Biz TEMA gönüllüsü olarak herhangi bir engelleme ile karşılaşmadık. Aksine daha çok destek olundu. Teşekkür gördüm. Görevden ayrılıyoruz ancak, sorulduğunda bilgime ve tecrübemi paylaşmak için de koşa koşa gelirim. Toprak Su İşleri’ndeki görevime başladığım günden bu yana 52 yıl geçti yarım asrı devirmişim. Bu benim yaşam tarzım olmuş durumda içimden söküp atamam.
Gönül kırgınlığınız var mı? Arkadaşlarınıza sitemkâr mısınız?
Ben kendi isteğimle ayrıldım. Sarıcakaya’da bulunduğum için temsilciliği hak etmediğimi düşünüyordum. Arkadaşlarımız ise, ‘Senin sözünün dinlenmediği yerde biz ne yapalım’ diyorlar. Onlara da hak veriyorum bir anlamda. Bu olay 5-6 aydır süregelen bir konu. TEMA’ya herhangi bir kırgınlığım yok fakat arkadaşlarım adına üzüldüm. Ben ne kırgınım, ne küskünüm kesinlikle böyle bir şey yok. Ben TEMA gönüllüsüyüm.