Soner Uçak Yazdı...
Bizi hiçbir yenilgi üzmedi haddi zatında varsa yoksa “ruh” dedik
Tuzruhu değil…
Eskişehirspor’u, Eskişehirspor yapan o yenilgileri: Yenilsek bile bir hak yenilmişlik hikayesi aktörü olabilmeyi, hiçbir zaferin yaşatamayacağı o inancın gölgesinde terlemeyi…
Es Es’in bağrından yetişen gençlerin 10 kişi iken elde ettiği beraberlik Avrupa kupasına denktir gözümüzde.
Formayı öpen yalama dudaklar, yıldız isim diye kakalanan ruhsuz ayaklar, Es Es’i çok seviyorum diyerek kulüp binasında dört dönen menajerler, beceriksizliklerini örtmek için şehvetli belagatlere sığınan yöneticiler…
Hepsinin ama hepsinin ötesinde bir yerdeydi Eskişehirspor
Yenilmemiz halinde ağlayacak çocukların, beraberliğine sevinç gözyaşları dökmemiz bu nedenledir.
Özlemişiz seni Es Es
Hem de çok.
Futbol borsasında esamesi okunmayacak bir başarıya alkış çalıyoruz.
Kaç lira eder bilmiyoruz.
Ancak futbol kentinin çocuklarının şans verildiği zaman en azından başımızı yere eğmeyeceklerine şahitlik ediyoruz
Ne güzel, ne kutlu, ne mutlu bizlere
Bugün yaşanan sevinç ne 1 puana, ne ona, ne buna
Bir kez daha “Eskişehir’de insan kıtlığımı var kardeşim” diyebileceğimiz, bir kez daha “Eskişehirspor alt yapıya yatırım yapsaydı” diyebileceğimiz, bir kez daha “Eskişehirspor özüne dönerse başarı sağlayabilir” diyeceğimiz için mutluyuz…
Eskişehirspor yok olmaz. Para pulluk bir dava değil. Yeter ki; Eskişehir’in futbol geçmişine saygı duyulsun
Ne yeni stat, ne yıldız transferleri, ne de bir yerlere sırt dayamaya muhtaç bir yerdedir Eskişehirspor
Çok uzaklarda değil, Balıkesir ile oynanan 90 dakikada saklıydı, yeniden bulduk Eskişehirspor’u
Yenildiğimiz takdirde gözyaşlarını tutamayacak çocukların gözlerine bir kez daha bakın ve “Eskişehirspor nedir” diye bir kez daha sorun…
Allah aşkına yok olması mümkün mü böyle bir kültürün?