Zannediyorum; ekonominin iyiye gitmediğini söylemek için bir ekonomist olmaya gerek yok. İktisadi bir bakış açısına, hatta bir bakış açısına da gerek yok da diyebiliriz. Baktığınız herhangi bir yerde bu kötü gidişin pek çok emaresi karşınıza mutlaka çıkıyor. Gündelik hayatta bu kadar ayan beyan olan kötü gidişatının neden ya da nelerden kaynaklandığı konusu ekonomistlerin ilgi alanı olabilir, ancak faturalar ile hemhal olan vatandaşın bir ekonomistin kapısını çalarak, “yahu biz neden fakirleşiyoruz” diyerek merakını dindirmesi görünmüş değil. Faturalar altında ezilenin, fatura kesmek istemesi doğal bir psikolojik vaka. Haliyle gözler AK Parti hükümetine dönüyor. Kesilecek faturanın ilk adresine…
O kapıyı çaldığımız zaman karşımıza çıkacak ilk kişi kim derseniz, ülkede son sözü, belki de tek sözü söyleyen kişi olan Cumhurbaşkanı Erdoğan. Erdoğan geçtiğimiz cumartesi Eskişehir’deydi. Siyaset ile ilgilensin ya da ilgilenmesin, AK Partili olsun ya da olmasın herkes Erdoğan’ın hem ülke, daha çok ekonomi ve şehir ile ilgili söyleyeceklerine odaklandı.
Geçmiş dönemde yaşanan zorluklar, alt edilen düşmanlar, ülke ile uğraşan iç ve dış mihraklar bir kez daha uzun uzun dillendirildi Erdoğan tarafından. Bugün elbette bazı zorluklar vardı. Ancak, gelecek özellikle 2023’ten sonra müreffeh bir ülke müjdeledi Erdoğan herkese.
Geçmişe zaferleri, bugüne bazı zorlukları, güzel günleri ise geleceğe pay etti konuşması boyunca. Fakat, 20 yıllık AK Parti hükümetinin geçmişte yaşadığı veya ülkeye yaşattığı her ne varsa işin aslı bugün pek de vatandaşın umurunda değil. Kimse geçmişte olan bitenle ilgilenecek enerjiyi bulamıyor. Aynı enerji düşüklüğü geleceğe bakmayı da bir hayli zorlaştırıyor. Varsa yoksa bugün. Dünü tartışacak refah, yarına umut ile baktıracak bir hava ne yazık ki yok. O nedenle AK Parti ve Erdoğan için dün ve yarın ikna aracı olma özelliğini çoktan yitirdiğini söyleyebilirim. Dinleyenlerin büyük bir çoğunluğu ikna olmadı haliyle.
Evet, Erdoğan Eskişehir’e gelmişti. Ancak başka bir şehirden seslenseydi de Eskişehir’de yarattığı heyecan ancak bu kadar düşük olabilirdi.. Erdoğan Eskişehir’i konuşmalarının hiç birinde merkeze koymadı. Bir kaç ilçe yolunu vaat olarak bir kez daha sundu Eskişehirli’ye. Bir de zannediyorum poz vermek gereksinimi bir yana, fotoğraf çekinmek isteyenlerin bile yüzüne bakmadığı fotoğraflar kaldı Erdoğan’ın arkasında. Dünü, yarını bir kenara bırakmış bugün gibi soluk fotoğraflar.