Eskişehir’deki siyaset, daha doğrusu politik mücadele, estetikten yoksun çalımlarla devam ediyor.
Tarafların bundan caymaya niyeti yok. Üstelik bu mücadelede aynı partide bulunma, aynı ilkelere sahip olma veya aynı ideolojileri paylaşmanın bir kıymeti yok.
Eskişehir’de siyaset, koordinatlar üzerinden yürüyor uzunca bir vakittir.
Porsuk çayının kuzeyi (Tepebaşı) ve güneyinde (Odunpazarı) yer alanların kabak tadı veren mücadelesini, bitmesini istemediğimiz bir heyecanla izliyoruz.
Mesela, Ahmet Ataç ile Hakan Çizmelioğlu’nun el ele vererek hedefe koşması, ya da Kazım Kurt ile Ali Acar’ın güçlerini birleştirmesi,
bizi Ataç ile Kurt’un ya da Acar ile Çizmelioğlu’nun aynı karede fotoğraf vermesi kadar şaşırtmaz.
Hal böyle olunca Tepebaşında AK Partili olan Odunpazarı’nda CHP’yi destekleyebiliyor.
Veya Odunpazarı’nda CHP’li olan Tepebaşında AK Parti’yi…
Kuzeyliler ile güneylilerin üzerinde ortaklaşabilecekleri bir cümleleri dahi yok gibi.
Ağızlardan çıkanlara bakmayın.
Pratiğe yansıyan cümlelerden söz ediyorum.
Hepsi demokrat ama kendilerince.
Hepsi partileri için mücadele ediyorlar ama kendilerince.
Haliyle şehir de onların dilini anlamak için harap oluyor.
İşin aslında onların şehri anlamak gibi bir görevleri var, ancak henüz o anlama çabasına girmeleri için birkaç yıl daha var.
Seçim dönemlerinde kulaklarının ne kadar sağlıklı olduğunu hepimiz biliyoruz zira.
Bakalım; bizi fersah fersah ileri taşımaya, başımızı göğe eriştirmeye mazhar, anlam abidesi bu kavgalar daha ne kadar sürecek?
İlgi ile takip edeceğiz elbette.
Ancak yine de tarihten biliyoruz biz köleler:
Bu kafayla ister güneyliler kazansın, ister kuzeyliler kölelik kaldırılmayacak.