Kaç gün oldu artık saymıyoruz, ülke yangında.
Mecazi anlamda değil, bildiğin cayır cayır yanıyoruz.
Genç bir kız daha parçalara ayrıldı. Sözün bittiği yerdeyiz bir yerde.
Söz bitiyor ne denilebilir ki!
Bir diğer yanda mutfak yanıyor son 18 yılın en yüksek temmuz enflasyonu ile baş başayız.
Alıştık.
Ülkeden şehre dönecek takat kalmıyor.
Ne yazsak hafif kalacak.
Şehirdeki tüm sorunları topla dişin oluğunu doldurmaz.
Ülkenin değişik yerlerinden gelen haberlerin elverdiği ölçüde söze de, yazıya da, mesleğe de ihanet etmemek için yazıyoruz bir yerde.
Ülke genelinde yanan ateşin, buharlaştırdığı yerel gündemden damıtıp, istemeyerek de olsa bir su birikintisi yaratmaya çalışıyoruz
Ne konuşuluyor?
Zannediyorum en çok 71 Evlerdeki pazar yeri.
Ülkeye bakınca mesele mi diyesin geliyor.
Bakıyorum mesele olarak görenler var.
Tarafları sabrım ölçüsünde dinliyorum.
Küçük bir meselenin nasıl büyük bir mücadele alanı olduğuna şaşıyorum.
Demokrasi, halk, rant, güç, yetki, kanun lafları havada uçuşuyor.
Oysaki bir çay çözer meseleyi.
Otobüs üstüne çıkıp da fırlatmaktan söz etmiyorum.
Adet olduğu üzere taraflar oturup bir çay içseler, mesele çözülecek.
Muhtar, pazarcılar, belediye başkanı, oda başkanı yan yana gelip bir çay içmeyi beceremiyorsa, kimse kafamıza düşen çay paketlerine şaşırmasın.