Eskişehirspor formasının Adana Demirspor karşısından aldığı galibiyet sonrasında yerel ve yaygın medyada bir kez daha Eskişehirspor’un nasıl büyük bir takım olduğunu okuduk, duyduk, izledik.
Formanın içini dolduran futbolcuların alkışı hak eden, (alkış hak edilen bir mevzu olmaktan çıktı ya neyse!) mücadelesi bir kez daha umutları tavan yaptırdı.
Umudu tavan yaptırmak dediysem, öyle şampiyon olacağız bir üst lige çıkacağız falan değil.
Kırılmasından korktuğumuz için belki de hedefi küçük tuttuk.
Umudumuzun tavanı Eskişehirspor’un ligde tutunması.
Bir diğer tarafta ise “kongrede ne olacak?” sorusu kendisini zaman zaman hatırlatıyor.
Kimlerin niçin başkan olamayacağını konuşuyoruz.
Başkan olmayacakların kabarık listesinin yanı sıra, başkan olma ihtimali olanlar listesi de muhabbetlerde yer yer ve zaman zaman geçiyor.
Ancak yine de bir gariplik söz konusu.
Kazım Kurt olmaz ise zannediyorum konuşmaların tamamı alabildiğine boş kalacak.
Bu kadar yalnız kalacaksak bu kadar kalabalığa ne gerek var.
Yani Eskişehirspor denince söz yetiştiremeyeceğimiz pek çok insan da dahil, hepimiz Kazım Kurt’un kimle toplantı yapıp, kimle yapmadığına odaklanmışsak, kalabalığımızın sorgulanması gerekmiyor mu?
Bu kadar sessizlik için, bu denli gürültü de fazla üstelik.
Yapamadıklarımıza neden bulmak, yapamayacaklarımıza bahane hazırlamaktan bitap bir halde “neler yapabilirizi” tartışmak garip kaçıyor.
Eskişehirspor’u kurtarmak yapılan muhabbetlere, bakılınca çok ama çok zor görünüyor.
“Kimde para var? Kimden para bulabiliriz?
Acilen 20 milyon lira ihtiyaç var!” gibi acı gerçekler çevresinde yana döne dolaşırken, hiçbir şey yapamamak gibi bir çıkmaza giriyoruz.
İşte bu noktada en azından bir uzlaşı ortamı yaratmak adına tek ve yegane samimi adımları Kazım Kurt atıyor.
Atmaya çalışıyor.
Yalnız kalıyor, kalmasına ya yine bir kalabalık içinde.
Gürültü içinde, Kazım Kurt’un anlatmak istediği sözlerde duyulmakta zorluk çekiyor üstelik.
Felaket senaryolarını en sesli bir şekilde dile getirmek, felaketin kendisini bertaraf etmeyeceği gibi somut ve samimi adımları sekteye uğratıyor.
Aday olma ihtimali güzel olan adayların köşe bucak saklanmasını, sosyal medyadan yapılan kampanyalarda değiştirmiyor ne yazık ki:
O halde yapılacak tek bir şey kalıyor zannediyorum.
Eskişehirspor’un en son sorunun para olduğunu kabul etmek gerekiyor.
Unutmayın trilyonlar dönerken bu hale geldi koskoca kulüp.
Öncelik gerçekten de Eskişehirspor’a kurumsal olarak hak ettiği değeri verecek bir yönetim bulmaktan geçiyor zannedersem.
Bir de Eskişehirspor için samimi bir şekilde çözüm arayanların bu denli yalnız bırakılmaması şart.