Kimin neyi, nasıl söylediğinin çok da önemli olmadığı bir zamanda.
Gazetecilerin ne dediği, ne yazdığı umursanmadığı bir dönemde
Kulak üstüne yatmanın diken üstünden yürümekten daha alkış aldığı bir süreçte, Çalışkan gazetecilerle bir araya geldi.
Niye geldi, nasıl geldi falan önemli değil.
Ne konuşulduğu nasıl konuşulduğu da işin aslında benim umurumda değil.
Farklı bir şey yapmak bazı dönemlerde puan almak için yeterlidir.
Nitekim, Çalışkan o puanı aldı.
Ki, birde bunun yanında Zihni Çalışkan’ın kendisine yöneltilen sorulara, lafı evelemeden gevelemeden verdiği cevapları da göz önüne alırsak, zannediyorum uzun süredir cevabını arayan “AK Parti’de koltuk el değiştirecek mi?” sorusunun cevabını da buluruz.
Şöyle ki;
Ne zaman AK Parti’nin başkanlık koltuğuna oturan kişi hakkında ufak da olsa olumlu bir izlenim edinsem küt koltuktan alınıyor.
Bu benim iyi düşüncemin kötü sonucu değil elbette.
AK Parti merkezinin akıl almaz politikasının sonucu.
Dündar Ünlü’nün azmini, beyefendiliğini, çalışkanlığını yazmaya başladığım günlerin hemen ardından Dündar Ünlü ülke iktidarını almayı başaran bir parti’nin aklına yakışmayacak ayak oyunları ile önce koltuktan oldu, sonrasında AK Parti’den uzaklaştırıldı.
Ardından, Murat Özcan; “Zor süreçti iyi yönetti” falan demeye başladım. Tak Murat Özcan’a el salladık.
Bütün soru işaretleri ardından Çalışkan oturdu bu kez koltuğa.
“ Konuşmuyor, yönetemez, teşkilata hakim olamaz” sözleri ile karşıladı koltuk onu.
Sakin kaldı, soğuk kanlılığı elden bırakmadı. Şimdide atağa kalkan taraf oldu.
“Başkan oldu” diyor artık bazı çevreler Zihni Çalışkan için.
“Eyvah” demeden kendimi alamıyorum.
Kime başkan dediysek görevden alındı.
Yoksa sıra bir diğer başkan da mı ?