YUMRUK

Şiddeti yayan ve meşrulaştıran kaynak ve onun taşıyıcılarına bakmadan o yumruğun neden ve niçin atıldığını konusunda değerlendirmeler yapmanın pek de ciddi, kaile alınır sonuçlar vereceğini düşünmeyenlerdenim işin aslında.

Ama demiri soğutmak gerekiyor.

Isınan demirin nasıl şekillendiğinin bakmadan, üzerine üç beş hatırı sayılır laf söylemeden demiri soğutmak isteniyor.

Soğutalım o vakit.

Ama nasıl?

Biriktirilen onca acıyı görmezden gelsek dahi, acılarda ortaklaşamayan bir toplum, hangi suya batıracak kızgın demiri.

Acıklı bir filme dini, dili, ırkına bakmaksızın ortak gözyaşı ile eşlik eden bir toplumun, yoğun çaba ve uğraş sonrası şehit cenazesinde dahi, bir diğerine dişlerini gıcırtatarak, yumruğunu sıkarak bakmasına şahit olurken, o demiri nasıl soğutacağız.

Demir sıcak ve ele avuca alınacak türden değil.

Veya belki de, sıcak bir demir olduğuna inanmamız isteniyor.

Bu demiri, ateşe bu toplum koymadığı ortada.

 Ama dövmek, ama yeniden şekillendirmek sadece ve sadece toplumun başarabileceği bir iş.

Yumruk attı diye AK Parti tarafından partiden ihraç kararı verilen Osman Sarıgün günah keçisi ilan edilirken, önündekine, yanındakine, arkasındaki belirli zaman dilimlerinde “terörist” diyenlerin “kınıyoruz” ifadeleri samimiyetsiz kaçıyor.

Ve bu samimiyetsizlik o demiri soğutmaya yetmiyor.  

Bu ülke topraklarında yaşayan her insan için canını ortaya koyan askerlerin cenaze törenlerinin bir cenahın, diğer cenahı nakavt etme veya ettirme arenasına dönüştürülmek istenmesi başlı başına demirin yamuk olduğunu gösteriyor zaten...

Ve sorular

 Demiri kim ısıttı

Demir gerçekten sıcak mı?

Demiri soğutmak gerekiyor ama nasıl?