TOPRAKTAN GELDİK DE TOPRAK KALAMADIK
SONER UÇAK YAZDI...
Betonun griliğine hapsolmadan evveliyatını konuşmaya kalkarsak, aklımızın ve dilimizin uğrayacağı ilk durak, renkte sınır tanımayan toprak olur zannediyorum.
“Kara” deriz de, güneşle buluştuğu yerde ayrı, yeşille buluştuğu yerde ayrı renktedir toprak.
Pek çoğumuzun emekliliğe ertelediği işte “canım birazda toprak ile uğraşacağız” …
Açtığımız pencerenin en güzel manzarası belki de, aynı zamanda en uzağı.
Profesyonellere bakarsak elektriği alır vücuttaki, stresi kırar.
Bir nevi şifa kaynağı.
Beton fena!
Grisine hapsettiklerini kendisine benzetiyor.
Bir süre sonra gri suratların bir mensubu olarak, ruhumuzda alçı tutmaz çatlaklarla sokaklarda dolaşıyoruz.
Bazı dönem griliğimiz katmerleşiyor.
Böyle bir süreçten geçiyoruz.
Topraktan geldik ama, toprak kalamıyoruz.
Toprak da, betonda bir varoluş biçimidir.
Bazı zamanlar yüzdeki grilik ruh haline yansıdığı zaman, bazı insanlar şifa olur.
Vücuttaki elektriği alır, stresi kırar.
Koltukta gri gri otrurken, memleket ahvali ile dertlenenlerin bildiği ruh halinin ağırlığı altında ezilirken,
Esgündem26’dan önüme bir haber düşüyor.
Han Belediye Başkanı Erdal Şanlı, tutmuş bir Hintlinin elini onunla dans ediyor.
Tebessüm ediyorum.
Aklıma Bollywood'un bol müzikli ve danslı filmleri geliyor.
“Monsoon Wedding” henüz bu denli betonlaşmamışken, müzikleri eşliğinde sinema salonunu dans ederek, çıktığım o müthiş film gibi mesela.
Ancak her şeyden önce toprak olarak kalmış bir insanın, sıcak, samimiyetine borçluyum zannedersem içimdeki kımıldamaları.
Topraktan geldik, toprağa gidiyoruz. Tüm iş toprak olarak kalabilmekte, ne yazık ki başaramıyoruz.
Bize toprağı hatırlatan Erdal Şanlı başkanın nezdinde tüm toprak olarak kalabilenlere selam olsun.